എന്‍റെ പ്രണയവും വിരഹവും വേദനയും സ്ന്തോഷവുമെല്ലാം പങ്കുവെക്കുന്ന എന്‍റെ സങ്കല്പത്തിലെ ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയുണ്ട് .
എന്‍റെ ഭാവാനാലോകതില്‍ എന്‍റെതുമാത്രമായി ഒരുവള്‍
മനസ്സില്‍ ഓര്‍കുബോഴെ എന്‍ മുന്നില്‍ ഓടിഎതുന്ന സ്നേഹത്താല്‍ എന്നെതലോടുന്ന ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളിപോലെ പരിശുദ്ധയായവള്‍ .
പ്രണയം പൂതുനില്കുന്ന വസന്തകാലസായാനങ്ങളില്‍ കൈകോര്‍ത്തുനടക്കുമെന്‍ പ്രിയ പ്രണയിനിയായും .
വാക്കുകളില്‍ ഒരല്പം ദേഷ്യം പുരളുബോള്‍ മുഖംകൂര്‍പിച്ചു കുറുബുകാട്ടുന്ന എന്‍റെ കുഞ്ഞഅനുജത്തിയായും .
മനസ്സില്‍ ചെറുനോബരം കൂടുകൂടുമ്പോള്‍ പറയാതെ അറിയുന്ന പ്രിയ സ്നേഹിതനായും .
മിഴികളില്‍ നനവുപടരുമ്പോള്‍ ചിലപോളോക്കെ അമ്മതന്‍ തലോടലായും അവള്‍ എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്നു.
അവള്‍ എനികു പ്രിയപെട്ടവള്‍ മനസ്സില്‍ അവളുടെ ഓര്‍മ്മകള്‍ നശികുമ്പോള്‍ എന്‍റെ പ്രാണന്‍ ദേഹത്തെ വേര്‍പെടുകയയിരിക്കും....
പ്രണയം അനുഭവിക്കുന്നതിന്‍റെ ഓരോ നിമിഷവും ആഘോഷിക്കപെടുകയാണു.
വസന്തവും ശിശിരവും വേനലും മഴയും
അതിന്‍റെ അദൃശ്യ കരങ്ങളാല്‍ പ്രണയാനുഭൂതിയുടെ
വിഭിന്ന തലങ്ങളിലേക്ക് നമ്മെ കൂടികൊണ്ടുപോകുമ്പോള്‍
പ്രണയത്തിനു അല്ലെങ്കില്‍ പ്രണയിക്കുന്നവര്‍കുവേണ്ടി ഒരു
പ്രത്യേക ദിവസം മാറ്റിവെക്കപെടേണ്ടതുണ്ടോ....??
No comments:
Post a Comment